Okres II wojny światowej to czas, kiedy praktycznie Wojsko Polskie walczyło na wszystkich frontach i w różny sposób dowodziło, że Polacy nie pogodzili się z porażką doznaną we wrześniu 1939 roku. Jeszcze pod koniec kampanii wrześniowej utworzone zostały we Francji instytucje rządowe oraz polskie siły zbrojne. Po klęsce Francji główną bazą działań Polaków (zarówno pod względem dyplomatycznym, jak i wojskowym) stała się Wielka Brytania, a po napaści hitlerowskich Niemiec na Związek Radziecki, również na terenie Kraju Rad dwukrotnie sformowano polskie oddziały wojskowe: pierwszy raz w okresie 1941-1943 oraz po raz drugi w latach 1943-1944. Powstałe na obszarze ZSRR 1 Dywizja Piechoty im. Tadeusza Kościuszki, 1 Korpus Polski i 1 Armia Wojska Polskiego wzięły czynny udział w walce z Niemcami na Froncie Wschodnim. Zanim polscy zołnierze wkroczyli do Polski walczyli na obszarze ZSRR m. in. pod Lenino, w rejonie Darnicy nad Dnieprem czy też nad Turią i Bugiem. Latem (lipiec – sierpień) 1944 roku przyszło im walczyć już na polskiej ziemi w rejonie największej polskiej rzeki Wisły. W ramach operacji „Bagration” siły 1 Frontu Białoruskiego , po sforsowaniu w dniu 1 sierpnia 1944 roku rzeki utworzyły na jej zachodnim brzegu przyczółek. Niemcy zaabsorbowani wybuchem powstania warszawskiego i walkami pod Wołominem początkowo nie docenili zagrożenia i dopiero po dwu dniach zaczęli ściągać znaczne siły w celu zlikwidowania tego przyczółka. Rozgorzały zażarte walki, które stworzyły niebezpieczeństwo utraty zdobytych pozycji. W tej sytuacji marszałek Konstanty Rokossowski dowódca 1 Frontu Białoruskiego wieczorem 6 sierpnia podjął decyzję o przegrupowaniu I Armii Wojska Polskiego z pod Puław i Dęblina w rejon Wilgi. Aby usprawnić przerzut wojska przez Wisłę należało wybudować na niej most. Zadanie to powierzono żołnierzom z 1 Inżynieryjnej Brygady Saperów. Budowę mostu rozpoczęto 13 sierpnia o godz. 1130 a ukończono 15 sierpnia o 2130. Pracowało przy niej 1399 polskich saperów. Powstał wówczas najdłuższy most drewniany w Europie, który miał 894 m. długości, 4,15 m szerokości i 16 t obciążenia. Przez „polski” most od momentu jego wybudowania do dnia 3 września przejechało ponad 200 dział, około 2000 samochodów i przeszło około 10 000 żołnierzy. Należy podkreślić, że w trakcie walk nad Wisłą I Armia Wojska Polskiego poniosła znaczne straty w ludziach: poległo 484 żołnierzy, zaginęło 63 a rannych zostało 1459 osób. Poległych ostatecznie pochowano specjalnie utworzonym na cmentarzu wojennym w Garwolinie na który przeniesiono zwłoki żołnierzy polskich i radzieckich ekshumowane z mogił pojedynczych i zbiorowych znajdujących się na obu brzegach Wisły, w tym zwłoki 216 żołnierzy z gmin Łaskarzew, Sobienie Jeziory i Wilga pochowanych wcześniej na cmentarzu w Skurczy.
Dla uczczenia pamięci bohaterskich żołnierzy (w tym także polskich saperów), w 78 rocznicę udziału saperów Wojska Polskiego w zabezpieczaniu inżynieryjnym walk nad środkową Wisłą, w dniu 6 sierpnia 2022 roku, odbyła się w miejscowości Skurcza należącej do gminy Wilga, okolicznościowa uroczystość. Przygotowali ją Szef Zarządu Inżynierii Wojskowej Inspektoratu Rodzajów Wojsk Dowództwa Generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych oraz władze samorządowe Gminy Wilga. Związek Weteranów i Rezerwistów Wojska Polskiego był reprezentowany na tej uroczystości przez kol. płka Marka Jedynaka – Wiceprezesa Zarządu Głównego ZWiRWP.
ppłk ZWiR Krzysztof Robak
