Listopadowe uroczystości

Co roku, w pierwszej połowie listopada, niezmiennie przypadają trzy ważne święta absorbujące wszystkich Polaków, niezależnie od ich wieku, wykształcenia, wyznawanej wiary czy poglądów politycznych. Są to w kolejności Dzień Wszystkich Świętych obchodzony przez wiernych Kościoła Rzymsko-Katolickiego w dniu 1 listopada, Dzień Zaduszny przypadający w dniu 2 listopada oraz Narodowe Święto Niepodległości w dniu 11 listopada. Każde z nich posiada inny wymiar i jest obchodzone w odmienny sposób, chociaż obchody 1 i 2 listopada są podobne, ale posiadają inną wymowę. Otóż uroczystość Wszystkich Świętych jest w Kościele świętem radosnym, gdy wspomina się wszystkich bez wyjątku świętych, nawet tych, którzy oficjalnie przez Kościół nie zostali wpisani w rejestr świętych. Mimo to powszechnym zwyczajem stało się odwiedzanie cmentarzy, by na grobach bliskich osób położyć kwiaty (przeważnie chryzantemy) i zapalić przysłowiową „świeczkę” jako wyraz pamięci o nich. Z kolei Dzień Zaduszny (przysłowiowe Zaduszki) jest czasem, w którym dominuje zaduma nad sensem życia ludzkiego oraz odwiedziny nekropolii. Zupełnie inny charakter posiada 11 listopada jako Narodowe Święto Niepodległości. Jest to święto radosne przypominające nam moment, kiedy po przeszło stuletniej niewoli zaborów i rozdarciu na trzy części, Naród Polski odzyskał niepodległy byt państwowy i ponownie został zjednoczony. Odprawiane są w kościołach Msze św. za Ojczyznę, odbywają się Marsze Niepodległości, w Miejscach Pamięci Narodowej składane są kwiaty, mają miejsce także parady wojskowe oraz koncerty pieśni patriotycznych.
Tak przeszły obchody tych trzech świąt w województwie lubelskim – obszarze działania Lubelskiego Oddziału Wojewódzkiego Związku Weteranów i Rezerwistów Wojska Polskiego. Przez pierwsze dwa dni listopadowe cmentarze w całym województwie „pękały” od natłoku ludzi przybyłych celem oddania hołdu członkom rodzin spoczywających w grobach. Pamiętano także o Polakach i zmarłych innych narodowości, którzy oddali swoje życie w obozach jenieckich, obozach koncentracyjnych i zagłady, egzekucjach oraz na frontach II wojny światowej. Jednak już wcześniej (konkretnie w dniu 30 października b.r.) grupa uczniów z Zespołu Szkół Technicznych im. gen. Zygmunta Bohusza – Szyszko w Chełmie z Grzegorzem Czyżykiem – wicedyrektorem placówki i Mariuszem Śliwą – nauczycielem historii i wiedzy o społeczeństwie, w towarzystwie Anny Dąbrowskiej – Banaszek – posła na Sejm RP, dra Andrzeja Rybaka – autora książki o Stalagu 319 w Chełmie oraz mjra ZWiR dra Pawła Kiernikowskiego – sekretarza Zarządu Wojewódzkiego ZWiRWP w Lublinie z/s. w Chełmie, przy Pomniku ku czci jeńców wojennych różnych narodowości (w tym także Polaków), znajdującym się na Cmentarzu Jeńców Wojennych w Chełmie, przy Alei Przyjaźni, złożyła wiązankę kwiatów, zapaliła znicze oraz chwilą ciszy uczciła pamięć 60 tysięcy jeńców ze Stalagu 319 pochowanych w tej chełmskiej nekropolii. Zebrani uczcili również pamięć przedstawicieli inteligencji Ziemi Chełmskiej brutalnie zamordowanych w dniach 3 i 4 lipca 1940 roku w Kumowej Dolinie przez niemieckie Gestapo. Podczas egzekucji 36 osób zamordowani zostali m. in. Tadeusz Tomaszewski – ostatni przedwojenny Prezydent Chełma, jego zastępca – Stefan Umiński, nauczyciele Maria Wirska i Jerzy Stępniewski, oficerowie Wojska Polskiego: mjr dr Kazimierz Żurawski, kpt. Edmund Prost, por. Karol Szczotka, chor. Henryk Bałazy oraz Wincenty Kociuba rolnik, polityk II Rzeczypospolitej, poseł na Sejm.
W dniu 11 listopada w Chełmie w Bazylice Mariackiej na Górze Chełmskiej odprawiona została Msza św. w intencji Ojczyzny oraz wszystkich poległych polskich żołnierzy. Główne uroczystości odbyły się tradycyjnie przy Pomniku ku czci Poległych Mieszkańców Chełma i Ziemi Chełmskiej znajdującym się na Placu dra Edwarda Łuczkowskiego w Chełmie. Po odegraniu Hejnału miasta Chełma, odegraniu i odśpiewaniu Hymnu Państwowego oraz wciągnięciu na maszt Flagi Biało-Czerwonej Prezydent Miasta Chełma wygłosił okolicznościowe przemówienie. Po Apelu Pamięci Kompania Honorowa chełmskiego garnizonu oddała salwę honorową. Następnie delegacje reprezentujące chełmskie organy władzy państwowej i samorządowej, organizacje kombatanckie (wśród nich wspólna delegacja ZWiRWP i ZŻWP w osobach; ppłka ZWiR mgra Jana Borowika – prezesa Zarządu Wojewódzkiego ZWiRWP w Lublinie z/s. w Chełmie, ppłka Jana Grzecha – prezesa Zarządu Rejonowego ZŻWP w Chełmie, mjra ZWiR dra Pawła Kiernikowskiego – sekretarza ZW ZWiRWP w Lublinie z/s. w Chełmie, ppłka Józefa Piłata – sekretarza ZR ZŻWP w Chełmie; delegacja ZKRPiBWP) i społeczne (m. in. delegacja Stowarzyszenia Pokolenia), służby mundurowe oraz instytucje oświatowe (m. in. kpt. dr Andrzej Rybak – pełnomocnik rektora ds. studenckich Wyższej Szkoły Stosunków Międzynarodowych i Komunikacji Społecznej w Chełmie; delegacja Zespołu Szkół Technicznych im. gen Zygmunta Bohusza-Szyszko w Chełmie z wicedyrektorem Grzegorzem Czyżykiem) i kulturalne (m. in. Muzeum Ziemi Chełmskiej im. Wiktora Ambroziewicza w Chełmie) złożyły pod Pomnikiem Poległych za Ojczyznę wieńce i wiązanki biało-czerwonych kwiatów. Po wysłuchaniu melodii pieśni „Marsz Pierwszej Brygady” (której wybrane fragmenty, na mocy decyzji Ministra Obrony Narodowej nr 374/MON z dnia 15 sierpnia 2007 roku opublikowanej w Dzienniku Urzędowym MON z 2007 roku nr 17, poz. 178, są traktowane jako Pieśń Reprezentacyjna Wojska Polskiego) odbyła się defilada wojskowa kończąca całą uroczystość.
Podobne uroczystości miały miejsce w różnych miejscowościach województwa lubelskiego (obszarze działania Lubelskiego Oddziału Wojewódzkiego ZWiRWP), m. in. w Lublinie (na Placu Litewskim), Sawinie (przy Pomniku-Czołgu), Wojsławicach (przy Pomniku Tadeusza Kościuszki), Parczewie (złożono kwiaty i zapalono o znicze na mogile bojowników Polskiej Organizacji Wojskowej poległych w 1918 roku), Terespolu (pod Pomnikiem Niepodległości i 300-lecia Terespola), Radzyniu Podlaskim (przy Pomniku Niepodległości), we Włodawie (przy Pomniku Tadeusza Kościuszki) oraz na rynku
w Zamościu.